حقیقت و عدالت دو مفهوم ارزشمندی هستند که فارغ از قرائت‌های مختلف و یا دلالت بر مصادیق خاص، نفساً در نزد تمام انسان‌های آزاده و سالم نه تنها مقبول و محترم بلکه مقدس می‌باشند آن هم قداستی وجدان فهم و فطرت پذیر...
نگارنده بنای بیان مسئله با نگرش الهیاتی و یا هر نوع ایدئولوژی دیگری را ندارد و صرفاً از منظر وجدان و فطرت به مسئله پرداخته و سخن به بند نوشتار می‌کشد تا شاید چراغی بیافروزد و فضای تاریک و غبار آلودی را که هر گوشه و لحظه‌اش حقیقت و عدالت به مسلخ مغالطات و شبهات می‌روند را به قدر توان روشن کند و موجب جلوگیری از سلاخی حقیقت و عدالت در ظلمات گردد.
راهکارهای تسهیل فرزندآوری و افزایش جمعیت سخت نیست؛ مثلا در کنار وام ازدواج به ازای هر فرزند نیز وام بدهید.
حداقل حوزه علمیه همانگونه که در صورت تأهل طلاب افزایش شهریه میدهد به ازای هر فرزند نیز شهریه را اضافه کند.
نگویید منابع نداریم که اصلا باور نمیکنم!
چرا در نظام تعلیم و تربیت ما فکری برای شجاع بار آمدن دانش آموزان، دانشجویان و حتی طلاب نشده است؟
شجاعت، لازمۀ حق طلبی، ظلم ستیزی، عدالتخواهی و حتی پیشرفت در حوزه‌های مختلف نظری و عملی است.
ما از تحصیل کرده‌هایی که دچار فقدان شجاعت بوده‌اند کم خسارت نخورده‌ایم.
وقتی سخن از ولایتمداری به میان می‌آید برخی گمان می‌کنند که ولایتمداری اختصاص به عوام جامعه(مردم عادی، غیر خواص) دارد و خواص و نخبگان خیلی لزوم ندارد که اوامر و رهنمودهای ولی جامعه اسلامی را در تحلیل و تصمیم‌های
بسیاری از مردم به امام نامه نوشتند و ادعای "سلم لمن سالمکم" کردند اما وقتی کار به "حرب لمن حاربکم" رسید تنها عده‌ای قلیل باقی ماندند!
عیار "سلم لمن سالمکم" در "حرب لمن حاربکم" مشخص می‌شود. البته این رابطه عیار سنجی بین دو مفهوم سلم و حرب کاملا دو طرفه است.
