سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

🔹 وقتی کسی می‌خواهد در بدنه یک نظام و سیستم نفوذ کند اصل بر این است که خود را از لحاظ ظاهری شبیه به تیپ‌هایی که مورد قبولِ تفکر حاکم بر آن نظام و سیستم هستند بکند و حتی شعارهایی موافق با گفتمان حاکم بر آن سیستم و نظام بدهد...

🔹 اکثریت بودن لزوماً تضمین کننده پیروزی نیست! چه بسا اقلیت‌هایی که به خاطر اتحاد، برنامه و کار تشکیلاتی همواره بر اکثریت‌هایی متفرق و بدون برنامه و غیر متشکل غلبه و حتی حکومت کرده‌اند. حال شرایطی را فرض کنید که یک اکثریتِ خوب و سالم و یا حداقل میانه با یک اقلیت نامرد و بی اخلاق و حتی فاسد که متحد و متشکل هستند رو به رو باشد! چه خواهد شد؟

🔹 پیروزی در انتخابات 1400 برای غربگرایان همان گندم ری است که به آن نخواهند رسید

🔸 نوبتی هم که باشد نوبت انقلابیون ولایتمدار است، آن هم با دولت جوان حزب اللهی...

🔹 فقط باید مراقب اصولگرایان بود که دوباره به اسم انقلاب و حزب الله ماجراجویی نکنند.

🔺 احمدی‌نژادی‌ها هم که کلاً خارج از گودند

♦️ رصد مواضع و ارزیابی عملکرد افراد و گروه‌ها در مقاطع حساس بسیار تعیین کننده و روشنگرتر از مانیفست‌ها می‌باشد.

🔹 سیاستمدارن و احزاب سیاسی و حتی مکاتب فکری مختلف هر کدام به نوعی داعیه‌دار بر حق بودن و مدعی شایستگی در زمام داری و اداره کشور و رسیدگی و حل و فصل مسائل و مشکلات مردم هستند و برای اثبات ادعاهای خود در مقام سخن و حرف از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند. تاریخ پر است از رجزهای رجال مدعی و بیانیه‌های احزاب و جریان‌های مختلف که هر یک خود را سزاوارتر از سایرین برای مدیریت و حکومت می‌دانند.

♦️ گوشهایی که ضجه‌های مستضعفین را نشنود یا بشنود و بی إعتنا باشد قطعاً صدای أنا المهدیِ قائم آل محمد را نیز نخواهد شنید تا به یاریش بشتابد! همانگونه که بسیاری از کوفیان صدای هل من ناصر ینصرنی جدش سید الشهدا را نشنیدند و یا اینکه شنیدند به خاطر حب دنیا إعتنایی نکرده و راه کج کردند تا به خیال خام خود بریئ الذمه گردند و عافیت نسیبشان گردد، که نشد.