یک خبر کوتاه با صدها پیام بلند؛ در انتخابات ریاست جمهوری اخیر کشور سوریه که با مشارکت 78 درصدی برگزار شد، آقای بشار اسد با کسب 95 درصد آراء پیروز این انتخابات شدند. این در حالی است که دولت مستقر در جمهوری اسلامی ایران

یعنی دولت تدبیر و امید و رئیس آن یعنی شخص آقای حسن روحانی با چنان ریزش محبوبیتی روبه‌رو است که حتی یاران دیروز آنها نیز امروز به اعلام برائت از آنان روی آورده‌اند! و همه نامزدهای ریاست جمهوری 1400 ایران نیز با گفتمان رجال این دولت فاصله گذاری کرده و خود را منتقد و حتی مخالف آن می‌دانند.

کدام سوریه و کدام بشار اسد؟ همان سوریه‌ای که در ایام بیداری اسلامی که از سال 1389 توسط مردم کشورهای مسلمانی که سران آنها برخلاف سوریه نوکران غرب و آمریکا بودند، با یک عملیات انحرافی در جنبش‌های مردمی و توطئه خارجی و خیانت داخلی اوضاعش متلاطم شد و تبدیل به میدان معرکه و نبرد جبهه مقاومت با دشمنان و منافقین غربی، عبری و عربی گردید؛ همان بشار اسدی که علی‌رغم توطئه‌های بیرونی و خیانت‌های داخلی، 9 سال مردانه ایستاد و از این فتنه و جنگ تحمیلی چند لایه و چند بعدی و پیچیده و فرسایشی سربلند بیرون آمد.

بشار اسد در این 9 سالِ سخت و بحرانی، به گفتمان و جریان مقاومت اعتماد و در رأس آن به رهبر جمهوری اسلامی ایران امام خامنه‌ای اقتدا کرد و با تکیه به مردان سلحشوری مانند سیدحسن نصرالله، شهید سلیمانی و شهید ابومهدی‌المهندس و یاران آنان میدان نبردی را پیروزمندانه پشت سر گذاشت که همه تحلیگران سیاسی و نظامی غرب و شرق عالم هنوز هم انگشت به دهان مانده‌اند. اکنون نیز که در سال 1400 شمسی قرار داریم، رئیس جمهور و مردم کشور سوریه ثمره این اعتماد و مقاومت خود را در انتخاباتی پر شور برداشت کردند.

اما در این 8 سال اخیر، رئیس جمهور ما که سکان‌دار مهم‌ترین قوه و مسئولیت اجرایی کشور هستند به جای اعتماد و اقتدا به گفتمان مقاومت و رهبر انقلاب، شوربختانه به دشمنان کشور و مردم اعتماد و اقتدا ‌کردند و علی‌رغم همه ظرفیت‌های داخلی و حمایت‌ها و رهنمودهای دلسوزانه رهبر معظم انقلاب، تا توانستند نگاه و توجه خود را به خارج از مرزها و متأسفانه در نهایت تعجب به دشمنان قسم خورده اسلام و ایران معطوف نمودند و شد آنچه که می‌بینیم! وضعیتی که حتی خود دولت نیز علی‌رغم همه بزک‌هایی که می‌کند حاضر نیست مسئولیت آن را بپذیرد.

شرح حال پرزیدنت ما همانند اوضاع برخی از عالم زادگانی شده است که با وجود اینکه پداران آنها چراغ راه و معلم چند نسل بودند و هستند، خودشان هیچ بهره‌ای از چشمه‌ جوشانی که همواره در کنارش بوده‌اند نبرده‌ و از تشنگی در حال هلاکت هستند. «رسول اکرم(ص): یَقولُ اللّه ُعزّ و جلّ؛ لَأقْطَعَنَّ أملَ کُلِّ مُؤمنٍ أمَّلَ دُونی بالإیاسِ.[1] پیامبر اکرم(ص): خداوند عزّ و جلّ مى‌فرماید؛ بى گمان، امید هر مؤمنى را که به غیر من امید بندد، قطع مى‌کنم.» .....وای بر حال کسانی که نه تنها به غیر خدا، بلکه به دشمن خدا امید ببندند و مطابق آن تدبیر کنند!

1. صحیفه امام رضا(ع) - ۲۷۶/۲۰