شجره طیبه‌ی انقلاب اسلامی و لزوم هرس نگرش‌های غلط در آستانه قرن جدید. بسیاری از مشکلات امروز ریشه در نگرش برخی از به اصطلاح انقلابیون 57 دارد... آن نگرش غلط و برخی از آن افراد هنوز هم فعال و حتی برخی از آنان پست‌های مهمی در

حاکمیت دارند!

در سال 57 شمسی و 15 سال بعد از آغاز رسمی نهضت امام خمینی کبیر(ره) یعنی خرداد 42 بالاخره مردم شریف ایران بعد از جان نثاری‌های فراوان و با هدایت امام خود و مبارزه و جهاد همه جانبه یاران راستین آن بزرگ مرد فرزانه توانستند مهم‌ترین مرحله‌ی انقلاب یعنی تغییر ساختار سیاسی حکومت ایران را به سر انجام رسانده و آن را متحول کنند. دو رکن اساسی آن تحول بزرگ عبارت است از:

1- حذف و کنار زدن دیکتاتوریِ سلطنتیِ موروثیِ وابسته به دشمنان ملّت از رأس حاکمیت و جایگزینی و استقرار یک اسلام شناسِ متّقی و شجاع و مدبّر (ولایت مطلقه فقیه جامع الشرایط) به جای آن...

2- مردم سالاری واقعی و مشارکت مستقیم تمام اقشار در تعیین سرنوشت خود و کشور در حوزه‌های مختلف و باز کردن مسیر برای غیر اشراف و ایجاد بستر برخورداری از فرصت‌های برابر برای همگان.

اما آیا انقلاب در سایر ساحت‌های حاکمیت مانند اقتصاد، فرهنگ، آموزش و پرورش و غیره نیز به اندازه و کیفیت انقلاب در ساحت سیاسی حاکمیت رخ داد و اتفاق افتاد؟ به عقیده نگارنده گرچه ما بعد از انقلاب اسلامی 57 تغییرات زیادی در سایر حوزه‌ها مانند اقتصاد و فرهنگ و غیره انجام داده‌ایم اما آن تغییرات خصوصاً در حوزه اقتصاد به اندازه‌ای نیست که بتوان آنها را انقلاب در آن حوزه‌ها نامید بلکه متاسفانه ما در سایر حوزه‌ها به اصلاح روبنایی اکتفا کرده و به عبارتی دل خوش کردیم!

سؤال؛ این عدم تحقق انقلاب در سایر حوزه‌ها و ساحت‌های حاکمیت و اکتفا به اصلاحات روبنایی از کجا نشئت می‌گیرد؟ جواب؛ اصلی‌ترین علت عدم انقلاب در سایر حوزه‌ها و بسنده کردن به اصلاحات روبنایی، نگاه و نگرش غلطی بود که برخی از خواص و حتی همراهان امام به فلسفه و غایت انقلاب داشتند و آن نگاه غلط این بود که برخی سال 57 را سال پیروزی نهضت و به سرانجام رسیدن انقلاب آن هم به معنای خاتمه و پایان کار و مبارزه و جریان داشتن رویکرد انقلابی می‌پنداشتند!

نگاه درست به فلسفه و غایت انقلاب منقلب شدن وضعیت بر اساس موازین اسلام بود و هست. انقلاب اسلامی 57 فصل دیگری از اولین انقلاب اسلامی دنیا یعنی بعثت رسول اکرم(ص) خاتم پیامبران الهی است که خودش در مسیرِ شدن و محیا کردن مردم و بستر سازی برای سرانجام نهایی انقلاب اسلامی یعنی ظهور حضرت حجت(عج) است. لذا این تشکیل حکومت در قالب جمهوری اسلامی خودش مستقلاً اصل و مقصد نهایی نیست بلکه مقدمه‌ و مسیری است برای گذر از دوران غیبت و زمینه سازی ظهور و تشکیل دولت کریمه منجی موعود...

اما در میان انقلابیون 57 و حتی همراهان امام  بودند و هستند خواصی که انقلاب 57 را صرفاً کنار زدن حکومت سلطنتی و استبداد حاکم و استقرار حکومت و دولت مورد پسند خودشان می‌پنداشتند و خیلی دغدغه‌ی منقلب کردن سایر ساحت‌های حاکمیت و حوزوه‌های مختلف طبق موازین اسلامی را نداشتند. لذا بعد از انقلاب که برخی از آنان در بخش‌هایی نیز مسئول شدند به نسخه‌های غیر اسلامی و ناکارآمد غربی تن دادند و مشغول میز و صندلی و منافع شخصی و قبیله‌ای خود گشتند.

اکنون نیز بعد از گذشت حدود 40 سال از استقرار جمهوری اسلامی هنوز هم آن عده خائن و جاهل که انقلاب اسلامی را تمام شده می‌پندارند! در بدنه مسئولیتی کشور حضور دارند و با زیست انگل وار خودشان هموراه خسارت و ننگ برای کشور و مردم به بار می‌آورند... اما چون روی تابلوی حکومت کشور "جمهوری اسلامی" نوشته شده است همیشه کاسه کوزه‌های بی لیاقتی و خرابکاری خود را بر سر "جمهوری اسلامی" خصوصاً اسلامیت آن می‌شکنند! و ناکارآمدی خود را بر گردن انقلاب و اسلام می‌اندازند!

اگر کسی امروز ادعا کند که ما در کشور هیچ مشکلی نداریم و همه چیز گل و بلبل است کذاب است و دروغ می‌گوید... اما مسئله و سؤال اصلی این است که علت و منشأ این مشکلات کجاست؟ انقلابیونی که علی‌رغم شدیدترین تحریم‌ها ما را به یکی از قدرت‌های مهم و بزرگ جهان در حوزه نظامی تبدیل کردند و یا غربزدگانی که کفایت تهییه آبگوشت بز باش را هم ندارند و به فکر وارد کردن مدیر از خارج از کشور هستند! که امروزه تمام زور و توان و دستاوردشان شده است برجامی که خودش خسارت محض است!

این قماش خطرناک از همان اوایل انقلاب تا کنون به صورت بسیار ناجوانمردانه و بدون در نظر گرفتن فشارها و دشمنی‌های نظام سلطه بر کشور و مردم و نادیده گرفتن دستاوردهای درخشان انقلاب اسلامی که حاصل مجاهدت انقلابیون واقعی است همواره همنوا با  وطن فروشان جیره خوار استکبار بر طبل ناکارآمدی اسلام و روحانیت اصیل در حکومت داری و جامعه پردازی می‌کوبند و مدام ناله ما نمی‌توانیم سر می‌دهند و هنوز هم ذلیلانه سر بر آستان غرب وحشی ‌میسایند... خلاصه اینکه باید عامل و باعث بانی اصلی مشکلات را درست بشناسیم و همانجا را مداوا کنیم...