سُلَّم | نردبان

عقل باید نردبان دل بود

نوشته پر اتهام و هتاکانه اخیر آقای حسین قدیانی را چند بار با دقت خوانده و بررسی کردم، حجم اتهامات و توهین‌ها حقیقتاً یاللعجب داشت! اما با توجه به شناختی که از وی و مواضع و اقداماتش در گذشته داشتم مفاد نوشته خیلی برایم

وقتی از موفقیت یک فرد یا مجموعه‌ای سخن به میان می‌آید، نمونه‌هایی برشمرده می‌شوند و مورد تحسین عام و خاص نیز قرار می‌گیرند اما غالباً چند چیز مورد غفلت قرار می‌گیرد که اگر این چند چیز را در ارزیابی‌ها برای تعیین و انتخاب افراد و

ایران را باید از دشمنانش شناخت! بیایید از بالا به کره زمین نگاه کنیم و رفتار کشورها و یا به عبارت تفصیلی‌تر ملت‌ها و دولت‌ها را در طول یک قرن اخیر مورد ارزیابی قرار دهیم. چرا نگاه از بالا؟ چون وقتی پایین می‌آییم درگیر جزئیات

در جامعه ما هیچ مسئله و کاری به اندازه مسئله و فعالیت سیاسی مظلوم نیست و غیر حرفه‌ای دنبال نمی‌شود. البته از مردم عادی انتظاری نیست اما از جامعه تحصیل کرده خصوصاً حوزویان و دانشگاهیان انتظار هست، انتظاری که به نظر

همانطور که مستحضر هستید مردم غیور و شریف ایران اسلامی در این صد سال اخیر با وجود همه سختی‌ها و موانع و فشارها دو گام از پنج گام‌ مهم تشکیل تمدن نوین اسلامی را علی‌رغم کاستی‌ها و نواقص موجود در این دو مرحله، اصل گام را