یک خبر کوتاه با صدها پیام بلند؛ در انتخابات ریاست جمهوری اخیر کشور سوریه که با مشارکت 78 درصدی برگزار شد، آقای بشار اسد با کسب 95 درصد آراء پیروز این انتخابات شدند. این در حالی است که دولت مستقر در جمهوری اسلامی ایران
این رحم اجارهای آبستن روحانی است!

تصور و تحلیل غالب نخبگان و توده مردم در خصوص سرنوشت دولت بعدی این است که این دولت آینده یعنی دولت سیزدهم قطعاً دولتی غیر از دولت آقای روحانی و دولتهای نزدیک به آن مانند دولتهای هاشمی و خاتمی خواهد بود.
روز قدس 1400 یک روز آتش به اختیار پر نکته!

سوال؛ مردم چرا در راهپیمایی روز قدس شرکت میکنند و آرمان آزادی فلسطین و قدس شریف و نابودی اسرائیل را زنده نگه میدارند؟ آیا در جمهوری اسلامی قانونی داریم که مردم را ملزم یا مجبور به شرکت در راهپیمایی روز قدس کرده باشد!؟ آیا از طرف حکومت
فرزندان، امتداد زندگی ما هستند

آیا ممکن است کسی به خودش خیانت کند!؟ یا از پشت به خودش خنجر بزند!؟ یا موجبات نابودی خودش را فراهم سازد!؟ بگذارید از یک ماجرا وارد بحث شویم، روزی گزارشی مفصل که در یک رسانه خبری معتبر منتشر شده بود را میخواندم که
مسئله رای دادن تحقیقی است یا تقلیدی؟

پرسشی مهم و بنیادین؛ آیا مسائل سیاسی مانند اصول دین تحقیقی هستند و باید خود افراد در آنها با تحقیق و بررسی به نتیجه و تصمیم گیری برسند و یا مانند فروع دین میتوان در آنها از نظر متخصصین تقلید و تبعیت کرد؟